เราต่างมุ่งหวังพบความสุขและความสำเร็จกันทั้งนั้น...จึงใฝ่ฝันและดิ้นรนไขว่คว้าแทบทุกวิถีทาง...เพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองมุ่งหวัง...เราคิดและเข้าใจว่า...ถ้าความปรารถนาของเราสำเร็จสมใจ...จะได้พบสุขอันยอดเยี่ยม...หากแต่ว่าในที่สุด...เมื่อก้าวย่างอย่างยากลำบากไปจนบรรลุจุดหมายที่ฝันไฝ่...กลับได้พบอีกว่า...ความต้องการในใจมันไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น...ความใฝ่ฝันถึงความสุขในชีวิตที่เหนือกว่า...ก็เกิดขึ้น...กระตุ้นให้เราแสวงหาดิ้นรนและต่อสู้เพื่อความสุขอีกต่อไป...แบบไร้ที่สิ้นสุด...ไม่ว่าจะเป็นชาวพุทธหรือศาสนิกลัทธิศาสนาอื่น...แทบไม่ต่างกัน...เพียงแต่ว่าพุทธศาสนิกส่วนมากโชคดีหน่อย...ที่สามารถจะพบเห็นและมีโอกาสได้รู้จัก...กับเป้าหมายชีวิตที่มีวันสิ้นสุด...ณ ปลายทางแห่งนั้น...คือ "บรมสุข-อิสรภาพชีวิต"...ที่แท้...ซึ่งพระบรมศาสดาได้ทรงค้นพบก่อน...พร้อมกับบอกเส้นทางให้พวกเราก้าวไป
หากจะหาใครสักคนบนโลกนี้...เป็นแรงบันดาลใจ...สำหรับนำพาชีวิตไปสู่ความสุขและพ้นทุกข์แล้ว...ขอให้เชื่อเถิดว่า...ศาสดาของพวกเรา..."พระพุทธเจ้า"...ย่อมเป็นผู้ที่เหมาะควรที่สุด...ซึ่งเราทุกคนควรจะน้อมนำเอาแบบอย่างชีวิตของพระองค์...มาเป็นแบบอย่างชีวิตของตัวเอง...พระองค์ทรงบรรลุจุดหมายชีวิตที่ยิ่งใหญ่...ที่ไม่จำเป็นต้องไขว่คว้าแสวงหาใดๆ...ให้เหน็ดเหนื่อยแบบไม่รู้จบอีก...และเส้นทางการแสวงหาของพระองค์...ก็เป็นเส้นทางที่ไม่ก่อความทุกข์และโทษภัย...ต่อชีวิตตนและผู้อื่นเลย...เราสามารถพบความจริงนี้ได้...จากการศึกษาพุทธประวัติ...และเปรียบเทียบดู...กับประวัติบุคคลสำคัญของโลกท่านอื่นๆ...จะพบความจริงว่า...พระพุทธเจ้าทรงยิ่งใหญ่อย่างบริสุทธิ์สะอาดแท้จริง...ไม่อาจมีใครอื่นจะเทียบเทียมได้เลย
เปิดโอกาสดีๆ ให้หัวใจ...น้อมรับเอาพระนามและพระคุณอันยิ่งทั้ง ๓ (วิสุทธิคุณ ปัญญาธิคุณ มหากรุณาธิคุณ) ของพุทธเจ้า...เข้าเก็บไว้ในนั้น...เพื่อให้ทุกวันเวลาของชีวิตเรา...มีแบบอย่างและได้รับแรงบันดาลใจประเสริฐสุด...เพื่อก้าวสู่...บรมสุข สิ้นทุกข์ สำเร็จสมหวัง และอิสรภาพที่แท้จริง.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น